Zmyślony Klub >D

Aya

-co sie stało? *dalej nie rozumiał, o co chodzi, ale podszedł do płaczącej dziewczyny i starał się ją uspokoić*

yuriko

- To gówno, które wrzuciłam do śmieci, wmawia mi, że jestem w ciąży! *Wydukała łzawym, głośnym tonem.*

Aya

-coooo? *powstrzymywał się, żeby nie wybuchnąć. i co teraz? a co matce powie? O.O*

yuriko

*Zauważyła jego zdziwioną twarz.* -Ja też jestem w szoku, ale z drugiej strony, się cieszę. Chociaż i tak musze zrobic badania i w ogóle...*Martwiła się* Wiesz jakie testy sa pewne... *Powiedziała z sarkazmem.*

Aya

-ehh. wiem... *był i wkurzony i przestraszony, aż nie wiedział co mówić*

yuriko

- Nie martw się, damy sobie radę! *Pocieszyła go i pogłaskała po policzku.* -Tylko... Boję się, że mnie zostawisz samą z tym wszystkim... *Po jej policzku płynęły łzy...*

Aya

-nie zostawię. *przytulił ją* ojcem będę w końcu... *zasmiał się* ale najbardziej boję się, co powie mama...

yuriko

- Mhm... Ty przynajmniej masz mamę... *Odwróciła głowę i położyła się spac.*

Aya

-ech... *położył się koło niej i zasnął*

yuriko

*Przez całą noc nie spała. Myslała o tym, co się wydarzyło. Następnego dnia, kiedy sie obudziła, zaczęła pakowac walizkę*

Aya

*Spał jeszcze, ale obudził się nagle. spojrzał nieprzytomnie na Tinę*
-co robisz?

yuriko

*Powiedziała ze łzami w oczach.* -Musze wracac do domu. Muszę zacząc na siebie, znaczy na nas zarabiac, bo inaczej marnie z nami będzie. Nie wystarczy mi pieniędzy na dłuższy pobyt tutaj. Wracasz ze mną?

Aya

-oczywiście. i ty nie będziesz zarabiać, nie możesz się teraz przemęczać. *uśmiechnął się*

yuriko

*Przewróciła oczami, domykając walizkę.* -Idę znieśc to na dół, do samochodu.

Aya

-nie, ja to wezmę *wyrwał jej walizkę z rąk i skierował się do drzwi z uśmiechem*