Zmyślony Klub >D

Aya

-poczułem się naprawdę zgorszony, tyle. *mruknął*

yuriko

- Ale dlaczego? Ja juz nie jeżdżę. Poza tym minęło tyle czasu, że napewno wszystko zapomniałam. *Uśmiechnęła się pokrzepiająco i posłała mu całusa.*

Aya

-bo z tego co mówisz, wynika, że nawet jeśli kiedyś jeździłaś, byłaś ode mnie lepsza.

yuriko

- O, o, o, właśnie. Byłam. *Przeliterowała.* -Poza tym nie można ciągle wygrywac. *Uśmiech*

Aya

-mozna, trzeba być tylko dobrym skate. *dalej był z deka urażony*

yuriko

- Żałuję, że ci to w ogóle powiedziałam. *Zdjęła rękę z jego kolana i z uwagą zajęła sie kierowaniem*

Aya

-ech. zapomnij o tym.

yuriko

*Nie zwróciła na to uwagi. Ze smutną miną spoglądała na drogowskazy mówiące, ile kilometrów zostało do celu podróży.*

Aya

*zamilkł. nie chciał już się odzywać...*

yuriko

*Nagle zatrzymała się na jakimś parkingu, wysiadła i ukucnęła przy samochodzie, a z jej oczu płynęły łzy.*

Aya

*"o co jej chodzi?" pomyślał. wysiadł za nią*
- o co chodzi?

yuriko

- O nic. *Wyjęła chusteczki i wytarła się.* -Już w porządku. *Wsiedli spowrotem do samochodu i odjechali.*

Aya

-ehhh. *pogłębił się we własnych myślach*

yuriko

- Chodzi o moich rodziców. *Odezwała się w końcu. Chciała uniknąc nieporozumień.* -Chodzi o moich rodziców. *Powtórzyła*

Aya

-tak? a konkretniej? *ożywił się*